Na de TT had het MRTT team welgeteld drie dagen om zich klaar te maken voor de EK van Tsjechië. Maar de spullen waren goed voor elkaar dus reisden we moeiteloos woensdag af richting Tsjechië naar het circuit van Most, geen gestress.

Op dit circuit hadden we al een paar keer getest dus ook daar geen verrassingen. Het enige verschil met vorige keer was een mooie chicane om de snelheid wat te drukken. Voor ons geen nadeel, die snelle fietsen wordt je op den duur zat, er moet gestuurd worden. Het resultaat is een ongeveer 10 sec langere rondetijd.

Draaiden we eerder rondetijden van 1.37 dan leek de weg naar 1.45 dus een goed plan.

Op Vrijdag 6 Juli hadden we 2 vrije trainingen. In de 1e training werd meteen gas gegeven. Ik kon goed meekomen met het veld en draaide daarbij direct rondetijden van 1.46, niet verkeerd. In de 2e training ging er nog een schepje bovenop en dook ik daar een dikke sec onder, een 1.45 dus doel gehaald, nieuw doel !

Zaterdag 7 Juli, nu een echte tijd training 1

Zoals ik al met de TT vertelde is er een hoop veranderd in het gedrag van de voorvork. Dat waardeloze gevoel bocht in, geen spoor meer daarvan. Dat goede gevoel komt je op een baan als Most heel goed van pas. Deze baan is vooral  bekend om zijn vrachtwagenrace en dat vinden we terug in een gigantische hobbelfactor. Als je vering hier niet klopt dan heb je echt een probleem. Weinig werk om onze vering goed op rij te hebben, want dat was ie, de voorkant kon alles goed volgen en bij grote hobbels dempte de vork uitermate goed uit zodat de fiets meteen stabiel aanvoelde.

Vanaf ronde één kon ik meteen richting de 1.45 rijden en naarmate de training vorderde maakte ik er een 1.44.3 van. Dit resulteerde in een 9e startpositie en dat Nota Bene in een EK , meer dan geslaagd, om in te lijsten !!!.

Tijd training 2

Omdat we al harder rondgingen dan gepland besloten we de fiets qua vering in zijn geheel wat harder te zetten. We konden b.v. zien dat de vork nogal "onderin" bereden werd mede door het late remmen bij de chicane. Het late remmen bij de nieuwe chicane moest de grote winst op gaan leveren ten opzicht van de andere coureurs in de race.

Met vers gestoken rubber op de velgjes kon ik ook in deze tijd training meteen goed aanzetten.

Er stonden niet zoveel rijders voor me qua tijd dus ik moest het behoorlijk alleen doen. Rustig ervoor gaan zitten en concentreren en dat nog net even wat harder proberen te gaan. Een 8e trainingstijd zou namelijk een positie op de tweede startrij betekenen en dat zou natuurlijk helemaal geweldig zijn.

En zowaar, in het midden van de training kon ik zelfs onder de 1.44 rijden met in de laatst ronden een beste tijd van 1.43.3. Het vertrouwen in de fiets was echt weer helemaal terug met deze 8e positie op de tweede startrij. Echt .Super!!!

Zondag 8 Juli, de racedag.

's Morgens eerst een warm up. Om voor me zelf te bevestigen dat de rondentijd van 43 geen vergissing was of puur mazzel deed ik het met plezier nog een keer dunnetjes over.  Bij de kwalificatie zou deze tijd zelfs goed geweest zijn voor een vierde plek. Je kunt niet alles hebben.

Voor de race hadden we besloten de achterband te wisselen voor een andere compound, we hadden de trainingen op een medium gereden maar omdat de temparatuur zo,n 8 graden was gestegen kozen we voor de zekerheid voor een harde compound.

Bij de start ging het echter gewoon helemaal fout.  Ik kon absoluut niet wegkomen met de koppeling en ik werd door het hele veld om de oren gereden. Ik dook de eerste bocht in met hooguit nog  3 man achter me. De borgmoer van de koppeling afstelling was losgetrild. Gelukkig had ik daar geen last van bij het terug schakelen. Nu was er werk te doen: tanden in de tankdop en gaan met die banaan !  Geen plan nodig ….. domweg naar voren rijden en met haast !

Bij de chicane aangekomen nam ik gelijk  5 man te grazen en in dezelfde ronde nog 2 man als toetje, dat schoot tenminste op!.

Na de eerste doorkomst lag ik al op P 15 en dat betekent de eerste EK punt was binnen ! Dat riekte naar meer, snel op weg naar volgende slachtoffers. Maar ingehaald worden nemen ze niet allen in dank af.

Bij het aanremmen van de chicane probeerde ik de Duitser Hendrik Voith eruit te remmen, echter de fel rijdende Italiaan Patrizio Binucci die achter me zat dacht daar nog anders over en probeerde nog later te remmen, en ja dat lukte dus echt niet!

Terwijl ik al had ingestuurd ramde Binucci me vol in het achterwiel en bleef vervolgens haken in de kuip. Het enige wat ik kon doen was remmen los en gaan staan op de motor. Stuk door gras en grind met als toetje een kurbstone als springheuvel resulteerde in een smakelijk stukje offroad rijden…………heerlijk zo,n uitstapje, leuk voor publiek……!!!!!!!! waar voor entree- en inschrijfgeld !

Weer op de baan kon ik haaks afdraaien. Met deze actie was ik beide rijders mooi voorgebleven.

Doordat ik veel rijders moest inhalen was het moeilijk om aan mijn trainingstijd te komen, maar toen ik even vrij baan had kon ik de gewaardeerde 43'ers  rijden. Dat ging niet echt gemakkelijk want de keuze voor de harde compound achter was niet optimaal. Bij een streepje teveel gas begon het achterwiel reeds te spinnen zodat ik erg precies moest rijden.. Al met al was ik op de 9e plaats beland met nog 3 ronden te gaan van de 19.

Het volgende slachtoffer heette  Oliver Kohlinger, een Duitser. Ja op deze wijze leer je ze tenminste kennen.  Ik heb het een rondje aangezien en toen besloten waar ik hem in zou gaan halen. Via een mooie uitremactie had ik hem in de voorlaatste ronde netjes te pakken.

Uitkomend uit de laatste bocht voor start finish wist de fel strijdende Duitser  me vanuit de slipstreem terug te pakken. Dat kan natuurlijk niet in de laatste ronde maar ik moest alle zeilen bijzetten om te kunnen volgen met m'n glijdende achterkant.

Achterin op het circuit parkeerde ik de fiets aan zijn binnenzijde ,de opvolgende bocht was een volgas 6 linksom en dat betekende dat ik dan aan de buitenzijde terecht kwam, maar niet getreurd mijn besluit stond vast!! Kohlinger had echt niet verwacht dat ik hem zou laten staan en via de buitenkant zou passeren. Hij probeerde me wel naar buiten te drukken  maar nadat hij voelde dat ik vol met me knie en arm op zijn motor leunde was dat boek ook uit voor hem……gelukkig ik was hem weer voor!!!!

In de laatse bocht voor start finish liet Kohlinger zijn Honda nogmaals aan de binnenzijde zien. Het enige wat me restte was het gat dichtgooien door domweg insturen met als gevolg dat ik hem vol ramde aan de zijkant……..het ging maar net goed en na wat slingeren op het rechte eind zodat hij me niet vanuit de slipstreem kon pakken reed ik als 8e over de streep.

De schade was beperkt menig puntje gescoord en de missie geslaagd!

Kohlinger was niet echt blij met m'n actie en was na de race dan weinig sportief,de rest van de Duitse MRTT fans waren laaiend enthousiast hun woorden waren: Unglaublich !! Ganz Gut !! Nicht Normal so zu fahren, Wahnsinnig !! Richtig Klasse Superfett, ! super vet dus.

Deze wedstrijd, dit hele weekend behoort bij mij tot de toppers van 2007, geweldig ,op naar de volgende race op het circuit in Assen!!!

Heren Monteurs weer prima werk verricht!

Groet,
Mike Velthuijzen # 111
Coureur MRTT

Uitslag:

1. Alvaro Molina; 2. Marco Petrini; 3. Joshua Sommer; 4. Hans Smees ; 5. Omar Menghi ; 6. Toby Markham ; 7.  Randy Gevers ; 8. Mike Velthuijzen; 9. Oliver Kohlinger; 10. Luke Lawrence; 11. Patrizio Binucci; 12. Roger Heierli; 13. Emanuele Orlandini; 14. Jiri Mayer; 15. Henrik Voit;