Bovenstaand citaat komt van Henry Ford en duidt op een lering trekken uit mindere momenten. Nu we uit een economische depressie klimmen weet u ongetwijfeld wat ik bedoel. Net als de economie en de beurs heeft de lijn van vele racecarrires de vorm van een sinus curve. Vanuit een dieptepunt wordt geanalyseerd, ontwikkeld, vertrouwen gekweekt en gebouwd. Alles om een stevig fundament te bieden om de top te bereiken.
Het probleem van mijn curve is dat de dalende lijn bijna verticaal is. Zo zag ik in 1999, in de Yamaha TZR Junior Cup, een kampioenschap aan mijn neus voorbij gaan door een beenbreuk, opgelopen bij een motocross training. In 2002 reed ik de TT, won mijn eerste ONK 250cc race en werd net 18 toen een crash bij een EK in het Tsjechische Most me bijna fataal werd. Zes weken (kunstmatige) coma, twee hersenoperaties en vele complicaties later begonnen we weer bij nul. In 2006 deed ik weer internationaal van me spreken, door twee Amerikaanse Classic race kampioenschappen te winnen, toen ik een jaar in New York studeerde. Bij de doorstart in Nederland, dit keer in de Dutch Superbikes klasse, duurde het een paar jaar voordat we aan top stonden. Eind 2009 haalde we onze eerste raceoverwinning in de Dutch Superbikes.<br /> <br /> Het niveau was weer gehaald en om het succes te bekronen kregen we in 2010 ondersteuning van Suzuki en Marc Hoegee. 2010 werd een seizoen van veel podiums en een paar harde crashes. Eindresultaat waren een 4e plek in de Dutch Superbikes, een 11e plek in het EK in Albacete, goede PR en een demo bij Bavaria City Racing in Rotterdam. Een basis voor groter succes in 2011, maar helaasÉÉ. De samenwerking met Suzuki en Hoegee vielen op vele vlakken tegen. De frustraties die zich in 2010 hadden opgebouwd kwamen na de eerste race in 2011 tot een climax wat een einde betekende aan de samenwerking met Suzuki en Hoegee. We konden het onvoldoende eens konden worden over het te voeren beleid en besloten onze wegen te scheiden. We maken het seizoen, zoals al die jaren ervoor, met z’n tweeën af. Vader en zoon Politiek samen op pad in de racewereld.
Naast dat dit het laatste jaar wordt voor het roemruchte MRTT, stond voor het begin van dit seizoen al vast dat dit het laatste jaar voor mijn vader zal zijn. Zowel technisch als financieel is hij al die jaren de grote man geweest, maar aan alles komt een einde. Hij verdient zijn rust en heeft de leeftijd bereikt dat ik die hem ook dik gun. Het is jammer dat we dit seizoen al zoveel tegenslagen hebben gehad. Als er iets fout gaat, gaat alles ook goed fout. We hebben veel technische pech gehad en ik heb met het drukke raceschema, verplichtingen, werk, sporten en korte nachten (volgens de dokter) een lichte vermoeidheid opgebouwd. Maar we hebben na een korte rustperiode (hopelijk) kunnen benchmarken en onze pijlen op succes in het resterende 2011 seizoen gezet. De rest van dit seizoen gaan we voor de mooie races en vooral plezier, want daar gaat het uiteindelijk om. Dromen doen we al lang niet meer, de passie is uiteindelijk je grote drijfveer. Het zijn erg mooie jaren geweest samen met mijn vader op pad door Europa, Australië en de Verenigde Staten. Ik hoop dat we dit seizoen in stijl kunnen afsluiten.<br /> <br /> Wat 2012 gaat brengen? Ik ben er nog niet uit, maar ik wil zeker blijven racen. In 2011 gaan we nog even knallen met mooie races, gave demoÕs en leuke promotie activiteiten. Bij de races kan je altijd even aankloppen en bij Bavaria City Racing 2011zijn jullie ook welkom. Voor een feestje kan je natuurlijk altijd aankloppen. Racen is mooi, racen is gaaf, racen is verslavend. Life rocks! Live it!