De snelste motorsportwebsite van Nederland

In de meeste gevallen moet er heftig geknokt worden voor de overwinning. Neem nou bijvoorbeeld het gevecht tussen Rossi en Gibernau op Jerez tijdens de eerste GP van dit seizoen. Soms krijgt een coureur echter op een wel heel gemakkelijke manier de overwinning in de schoot geworpen. Dat overkwam Wayne Rainey in de 500cc race tijdens de Dutch TT van 1989.

Voor aanvang van de Dutch TT (de negende GP dat jaar) stonden de races in de 500cc al in het teken van de strijd tussen regerend-wereldkampioen Eddie Lawson en de grote nieuwe ster uit 1988 Wayne Rainey. Beide rijders presteren zeer constant en voeren de tussenstand duidelijk aan. Rainey leidt op dat moment met 123 punten, terwijl Lawson volgt op een tweede plek met 110 punten. Christian Sarron, Kevin Schwantz, Kevin Magee en Pierfrancesco Chili volgen dan al op ruime afstand en zijn ook min of meer al gezien voor het kampioenschap.
Rainey heeft op dat moment reeds twee wedstrijden gewonnen (Verenigde Staten en Duitsland) en Lawson heeft slechts ŽŽn keer op het hoogste schavot mogen staan door als eerste over de streep te komen in Spanje. Verder zijn het bijna alleen nog maar meer podiumplaatsen, die de twee Amerikanen bij elkaar hebben gereden. De meest succesvolle rijder tot dan toe qua aantal overwinningen is de derde Amerikaan Kevin Schwantz met drie overwinningen (Japan, Oostenrijk en Joegoslavi‘), maar vanwege het feit dat hij ook een aantal keren niet aan de finish is gekomen, moet hij reeds tegen een grote achterstand aankijken.
De Dutch TT wordt, na dit te weten, dus verreden tijdens een zeer spannende fase in het kampioenschap. Rainey kan door opnieuw te winnen zijn voorsprong in de tussenstand verder uitbreiden, maar daarentegen kan Lawson weer wat goedmaken als hij zijn landgenoot in de race weet voor te blijven.

500cc race tijdens de Dutch TT van 1989:

Tijdens de trainingen heeft Schwantz zijn Pepsi Cola Suzuki naar pole-position getraind. De eerste startrij (toen nog bestaande uit vijf rijders) wordt gecompleteerd door Rainey, Chili, Sarron en Magee. Lawson mag daarentegen pas vanaf een tweede rij vertrekken, na een zesde trainingstijd te hebben neergezet.

In de wedstrijd zijn het meteen de mannen, die al gedurende het hele seizoen het veld voor het grootste gedeelte hebben aangevoerd, die wegrijden bij de rest van het veld. Schwantz pakt kopstart, maar moet de leiding in de 1e ronde in Hoge Heide al weer afstaan aan Rainey. Chili, Lawson, Magee en Sarron volgen respectievelijk op een derde tot en met een zesde plek.
Gedurende de eerste paar ronden van de wedstrijd weet de top 6 redelijk goed bij elkaar te blijven, terwijl daarachter zich een tweede groep heeft gevormd bestaande uit Niall Mackenzie, Michael Doohan, Wayne Gardner (winnaar in Australi‘), Ron Haslam, Rob McElnea en Randy Mamola.

In de 4e ronde van de wedstrijd neemt Schwantz de koppositie van Rainey in de Stekkenwal over door zijn landgenoot eruit te remmen. Het tempo aan de kop van de wedstrijd ligt enorm hoog en Sarron en Magee moeten op een vijfde en een zesde plaats iets lossen. Rainey klampt zich echter vast aan het achterwiel van Schwantz en Chili en Lawson weten goed te volgen.
Chili (stakingsbreker op Misano en daardoor winnaar van de GP van Itali‘) ziet in de 8e ronde van de wedstrijd kans om zijn Honda in de Ossebroeken bij de machine van Rainey binnendoor te steken. Wayne laat het er niet bij zitten en op de Veenslang gaat hij alweer voorbij aan de Italiaan. Schwantz is echter de lachende derde, want hij slaat door het gebakkelei achter hem direct een gaatje ten opzichte van Rainey.

In de ronden die daarop volgen, zet Rainey alles op alles om het gat van zoÕn anderhalve seconde naar Schwantz dicht te rijden. Lawson merkt dat hij de boot dreigt te missen, want Rainey rijdt bij hem weg en ook hij gaat aan Chili voorbij, terwijl de Italiaan terugzakt naar de vijfde positie als ook Sarron nog steeds blijkt mee te doen en hem passeert in de 10e ronde.
Een aantal ronden lang is Rainey in de achtervolging op Schwantz. Mede door het feit dat Rainey het iets lastiger heeft met de achterblijvers, kan hij niet geheel de aansluiting vinden bij zijn voorganger. Lawson volgt daarentegen al op enige afstand en hij is daarmee definitief gezien voor de overwinning. Voor hem rest er niets meer dan een bikkelhard gevecht om de derde plek met Sarron, die de Amerikaan het vuur na aan de schenen legt.

Zo rond de 14e ronde lijkt Rainey dan toch weer de aansluiting bij Schwantz gevonden te hebben, maar deze situatie is echter maar van korte duur. Een ronde later dient zich namelijk opnieuw een aantal achterblijvers aan. Kevin weet de langzamere deelnemers zonder al te veel problemen te passeren, terwijl Wayne andermaal danig in de weg wordt gezeten. Zigzaggend weet hij zich een weg te banen naar voren, maar Schwantz is opnieuw weg.
Daarmee is er voor Kevin geen vuiltje meer aan de lucht en de Texaan lijkt vrij gemakkelijk naar zijn vierde overwinning van het seizoen te rijden. In een paar ronden tijd is de voorsprong gegroeid tot zoÕn 2,5 seconden ten opzichte van Rainey.

In de 19e en tevens de op ŽŽn na laatste ronde van de race slaat echter het noodlot voor Schwantz toe. Bij het aanremmen voor de Stekkenwal gaat Kevin rechtop zitten en na zijn Suzuki de hoek omgegooid te hebben, is alle snelheid uit de machine. Een eindje verderop zet Schwantz zijn motor op het gras. Na afloop van de wedstrijd blijkt een gebroken drijfstang het euvel te zijn. Rainey passeert de Suzuki van Kevin en met nog zoÕn anderhalve ronde te gaan is de weg vrij voor de Yamaha-coureur.
De voorsprong op Lawson en Sarron is enorm en zonder al te veel risicoÕs te nemen, rijdt Rainey naar zijn derde overwinning van het seizoen. Op de streep bedraagt het verschil met Lawson zoÕn zeven seconden, die op zijn beurt weer Sarron van zich af heeft weten te houden, die een kleine drie seconden na Lawson als derde over de streep komt. De geblesseerde Magee finisht als vierde, voor de ernstig teruggevallen Chili en Gardner.

Door zijn overwinning (in 1989 goed voor 20 punten) heeft Rainey zijn voorsprong in de tussenstand verder met drie punten uitgebreid (de tweede plek van Lawson was goed voor 17 punten). Na de TT staan er echter nog zes races op het programma, waarmee de kansen voor Lawson nog lang niet verkeken zijn.

Lawson wint direct de eerstvolgende wedstrijd op Spa Francorchamps onder bizarre omstandigheden. De wedstrijd wordt verreden over drie manches, nadat de race tot twee keer toe door de rijders gestopt is vanwege de regen. Na afloop wordt de derde manche niet meegeteld en Lawson, die aan het einde van de tweede manche op kop lag, wordt als winnaar van de wedstrijd uitgeroepen. Daarbij wordt echter maar de helft van het aantal punten toegekend. Rainey wordt derde.
In Frankrijk weet Lawson (dit keer onder normale omstandigheden) opnieuw de wedstrijd te winnen, terwijl Rainey andermaal derde wordt. Hij heeft nog wel steeds de leiding in de tussenstand op dat moment.
Op het circuit van Donington Park gaat de overwinning weer eens een keer naar Schwantz. Het podium wordt geheel door Amerikanen bezet (zoals dus wel vaker dat jaar) met Lawson en Rainey op een tweede en derde plek. Lawson maakt het gat naar Rainey beetje voor beetje kleiner, maar nog steeds is er een verschil in het voordeel van Rainey van 6,5 punten.

Daar komt in Zweden echter grote verandering in. Rainey en Lawson hebben het in de wedstrijd heftig met elkaar aan de stok, totdat Wayne 2,5 ronde voor het einde zijn machine onderuit trekt. Lawson wint vervolgens de wedstrijd en neemt meteen de leiding in de tussenstand van zijn landgenoot over.
In Tsjechoslowakije weet Lawson Rainey opnieuw achter zich te houden (beide mannen worden tweede en derde achter Schwantz), waardoor de voorsprong van Lawson op Rainey met nog ŽŽn race te gaan 15,5 punten bedraagt.
Tijdens de laatste GP van dat jaar in Brazili‘ wint Schwantz zijn zesde wedstrijd van het jaar. Veel belangrijker is echter dat Lawson opnieuw tweede wordt, terwijl Rainey het leidende duo die dag niet kan bijhouden, maar hij toch als derde de streep passeert. Lawson prolongeert daarmee zijn titel en wordt voor de vierde keer in zijn carriˆ¬re (1984, 1986, 1988 en 1989) wereldkampioen in de 500cc-klasse.

Eindstand WK 500cc 1989:

1e Eddie Lawson (USA) Honda, 228 punten
2e Wayne Rainey (USA) Yamaha, 210,5 punten
3e Christian Sarron (FRA) Yamaha, 16
5,5 punten
4e Kevin Schwantz (USA) Suzuki, 162,5 punten
5e Kevin Magee (AUS) Yamaha, 138,5 punten
6e Pierfrancesco Chili (ITA) Honda, 122 punten
7e Niall Mackenzie (GBR) Yamaha, 103 punten
8e Ron Haslam (GBR) Suzuki, 86 punten
9e Michael Doohan (AUS) Honda, 81 punten
10e Wayne Gardner (AUS) Honda, 67 punten

Twee jaar na de Dutch TT, tijdens de Dutch TT in 1991, zijn de rollen voor Rainey en Schwantz omgedraaid. In de allerlaatste bocht maakt Rainey een fout, waardoor Schwantz mede dankzij deze blunder alsnog met de overwinning aan de haal gaat. Blijkbaar bestaat er toch nog zoiets als enige ÔgerechtigheidÕ in de motorsport.

Tekst: Asse Klein, asse@racesport.nl
Bron foto: www.specialbike.com