De snelste motorsportwebsite van Nederland

Superbikecoureur Bertus Folkertsma heeft de pauze tussen de races op de Nürburgring en Hengelo nuttig besteed. Lees in zijn column hoe hij onbedoeld een rol van Mr. Bean speelde. Daarnaast vertelt hij over zijn ervaringen van de Racesport Circuit Adventure.

Na mijn schuiver op de Nürburgring moest er vanzelfsprekend het een en ander aan de motorfiets gebeuren. De schade viel gelukkig mee, dankzij de LSL crash-pads. Al weer zo'n Engels woord, waar, voor zover ik weet, geen Nederlandse benaming voor bestaat. Als je ‘pad' in het woordenboek opzoekt dan wordt als betekenis o.a. (stoot)kussen(tje) gegeven. Ja, een LSL valkussentje of iets dergelijks, dat klinkt toch ook niet echt.

Hoe ze ook mogen heten, de crash-pads hebben hun werk geweldig gedaan. Had ik ze niet op mijn motor gehad dan is het 100% zeker dat het frame zou zijn beschadigd. Nu bleek alleen de uitlaat van Laser te moeten worden vervangen en de kuip te worden gespoten. Afgelopen weekend ben ik druk bezig geweest met mijn nieuwe pitwanden. Die zijn bedoeld voor de wedstrijden op het circuit van Assen, waar we ze in de pitboxen neer kunnen zetten. Het werd een heel avontuur, dat op de vrijdagavond begon, toen ik voor het bestickeren bij Multilogo ben geweest. Zaterdag ben ik de hele dag bezig geweest met het plakken van de stickers. Een beetje water, een stanleymes en een vaatdoek zijn de belangrijkste hulpmiddelen. Er zit heel wat werk in om ze er recht en zonder luchtbellen op te krijgen. De weergoden waren ons gelukkig goed gezind, maar de harde wind zorgde wel voor problemen. Wind en stickers zijn nu eenmaal niet de beste vrienden. Zo nu en dan vloog ons het werk zowat uit de handen waardoor de plakzijde op verschillende plaatsen elkaar raakte en dus aan elkaar plakte. Zo nu en dan konden we alles weg gooien. Het hadden mooie scènes voor een aflevering van Mr. Bean kunnen zijn. Meestal lukte het de stickers wel weer van elkaar af te krijgen en weer te gebruiken. Na een aantal pitwanden gaat het ons steeds gemakkelijker af. En zoals vaker bij zaken die je vrijwel nooit doet, als je klaar bent dan ben je er bedreven in. Wat we nog nodig hebben is een karretje waar alle platen en buizen in kunnen zodat we alles in één keer van a naar b kunnen vervoeren. Het is leuk werk om met zulke zaken bezig te zijn. Dingen bedenken, daarna nadenken over hoe je het kunt maken.en hoe dat het meest economisch of het meest compact kan. Daarna bedenken hoe je aan de materialen kunt komen en tenslotte de uitvoering. Elke keer weer is het een boeiend en prachtig proces. Het ‘gewone' werk moet zo nu en dan ook gebeuren, zoals bv. het schoonmaken van de trailer. Met de lengte van dertien meter en de hoogte van bijna vier meter is het een heel karwei om het weer allemaal fris en schoon te krijgen. In totaal zijn we er met twee man al snel drie uren mee bezig geweest.

Heb ik dan de afgelopen tijd niet op de motor gezeten zul je je afvragen. Inderdaad niet veel, maar wel was ik present op de Racesport Circuit Adventure op het circuit van Assen. Een mooi initiatief, dat me weer herinnerde aan mijn eerdere werk als instructeur voor een raceschool. Het is altijd weer mooi en een uitdaging om mensen in één dag iets te leren en tevens te proberen hen met een goed gevoel naar huis te laten gaan. Ik had een redelijk goede groep, die eerst uit een zestal rijders bestond. Eén daarvan kon het tempo niet goed bijhouden, waardoor ik hem in een langzamere groep heb laten zetten. De rest van de ploeg kon het goed met elkaar vinden en zat redelijk op hetzelfde niveau. In onze groep waren mijn cursisten al gauw de snelsten. Een lekker gevoel natuurlijk maar daarentegen heb je wel snel dat je de langzamere rijders in het zicht krijgt. De afspraak onder de instructeurs was om in zo'n geval met inhalen te wachten tot het rechte eind. De dag verliep voorspoedig en vloog voorbij. Toch zal ik het instructiewerk hierbij laten voor dit jaar, want natuurlijk moet ik mij verder 100 % op mijzelf gaan concentreren.

Bertus Folkertsma
(in samenwerking met Otto Kuipers)