Bradley Smith kende in 2015 zijn beste seizoen in de MotoGP klasse. De Brit finishte als zesde in de eindstand en werd daarmee beste satellietcoureur. In een uitgebreid interview met crash.net beantwoordde Smith de nodige vragen omtrent de metamorfose die hij als rijder en mens heeft doorgemaakt.
Bradley Smith is niet direct een naam waar de harten van de MotoGP fans spontaan sneller van gaan kloppen. Smith stapte begin 2013 over van de Moto2 naar de MotoGP klasse. De Brit is op dat moment al zeven seizoenen actief geweest in het Grand Prix circus. <p><br /> </p> <p>De Grand Prix carrière van Bradley Smith start in 2006 in de 125cc klasse op Honda. Smith viel niet direct op maar kon tijdens de meeste Grand Prix’s wel in de buurt van de punten komen. Een stevige crash in de tweede kwalificatietraining voor de Grand Prix van Tsjechië en een daarbij opgelopen blessure zorgde ervoor dat Smith dat jaar de races in Brno en Sepang moest missen. Smith eindigde in zijn debuutjaar met 20 punten op een 19e plaats in de 125cc eindstand.</p> <p><br /> </p> <p>Saillant detail van dat seizoen was dat zijn huidige Tech3 teamgenoot, Pol Espargaro, in 2006 ook zijn debuut maakte in de 125cc Grand Prix. Espargaro reed middels een wildcard de Grand Prix van Catalunya waarna hij vanaf de Tsjechische Grand Prix de rest van het seizoen uitkwam voor het Campetella Junior Racing Team als vervanger van Andrea Iannone. Espargaro eindigde dat seizoen in de eindstand één punt en positie lager dan Bradley Smith.</p> <p><br /> </p> <p>Smith reed daarna nog vier seizoenen in de 125cc klasse. Hoewel door velen gezien als een groot talent kwam het echter niet tot een wereldtitel. In 2009 reed Smith voor het Bancaja Aspar 125cc team en werd tweede in de eindstand achter zijn toen ongenaakbare teamgenoot Julian Simon.</p> <p><br /> </p> <p>In zijn laatste jaar 125cc in 2010 wist Smith nog tot een vierde plaats in de eindstand te rijken. Wereldkampioen in dat seizoen werd de toen 17-jarige Marc Marquez. Smith kwam in vijf seizoenen 125cc tot in totaal 20 podiumposities waaronder drie overwinningen.</p> <p><br /> </p> <p>In 2011 stapte Smith over naar de Moto2 klasse waarin hij uitkwam voor het Tech3 Moto2 team van Hervé Poncheral. Het werd een meer dan redelijk debuutjaar met drie podiumposities en een zevende plaats in de eindstand. Eind 2011 tekende Smith bij het Tech3 team een nieuw contract waarin was opgenomen dat hij in 2012 nogmaals zou uitkomen in de Moto2 klasse om vervolgens binnen het team in 2013 over te stappen naar de MotoGP klasse. Het seizoen 2012 werd niet wat er van verwacht werd. Smith kon geen potten breken en met een vierde plaats in Italië en een negende plaats in de eindstand sloot de Brit zijn Moto2 carrière af.</p> <p><br /> </p> <p>In zijn eerste seizoen in de MotoGP klasse had Smith het, in de eerste races van het seizoen, niet makkelijk. Vanaf Barcelona ging het echter wat beter en werd Smith een constante top 10 rijder. In zijn debuutjaar in de MotoGP klasse reed Smith drie keer naar een zesde plaats en werd hij tiende in de eindstand.</p> <p><br /> </p> <p>In het seizoen 2014 schoof Smith wat verder door naar voren en na de Grand Prix van Australië mocht Smith voor de eerste keer in de hoogste klasse mee naar het podium. Smith werd in de race keurig derde achter Valentino Rossi en Jorge Lorenzo. Smith werd daarbij een beetje geholpen doordat Cal Crutchlow in de laatste ronde een zekere tweede positie verspeelde door een valpartij. Smith eindigde het seizoen 2014 als achtste in de eindstand. Zijn nieuwe teamgenoot in dat seizoen, Pol Espargaro, maakte echter meer indruk door als zesde te eindigen in zijn debuutjaar in de MotoGP klasse.</p> <p><br /> </p> <p>Het afgelopen seizoen werd een gedenkwaardig jaar voor Bradley Smith. Hoogtepunt was uiteraard de tweede plaats in de Grand Prix van San Marino. Smith startte de race, net als alle andere rijders, op slicks. Na enkele ronden begon het gestaag te regenen en daar waar alle andere rijders kozen voor een motorwissel naar regenbanden bleef Smith doorrijden op de slicks. De regen was van redelijk korte duur en de baan droogde gedurende de race weer zoveel op dat iedereen opnieuw naar binnen ging voor het terugwisselen naar slicks. Bradley Smith pikte het voordeel van het niet wisselen en finishte de race als tweede achter Marc Marquez. Smith reed in elke Grand Prix van het afgelopen seizoen in de punten en sloot het seizoen, als beste satellietrijder af op een zesde plaats.</p> <p><br /> </p> <p>Tot aan halverwege het seizoen 2014 stond Smith bekend als een opgewonden standje. In dat seizoen begon hij echter met de nodige zelfreflectie en dat trok hij door in het afgelopen seizoen. Het seizoen 2015 begon nog niet best voor de Brit. Smith begon geblesseerd aan de tests op Sepang en reisde nog zeker niet volledig fit af naar de eerste Grand Prix in Qatar.</p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Geblesseerd zijn tijdens de Sepang test was niet leuk. Het maakte echter ook duidelijk dat een kalme, geen druk, atmosfeer resultaten opleverde. Ik dacht altijd dat ik veel emotie nodig had om het maximale uit mezelf te halen maar dat bleek niet waar,” aldus Smith over zijn ommekeer in het benaderen van races.</p> </blockquote> <p><br /> </p> <p>Zijn podium in Australië in 2014 gaf Smith het laatste zetje in de rug om de, op dat moment, reeds ingezette verandering in benadering van races verder door te trekken. Het schreeuwen in de pitbox, vaak zijn manier van het geven van feedback aan zijn team, maakte plaats voor bedachtzaamheid wat resulteerde in een heel goed seizoen, een zesde plaats in de eindstand en maar liefst 67 punten voorsprong op zijn sneller geachte teamgenoot Pol Espargaro.</p> <p><br /> </p> <p>Tegenover crash.net praatte Smith uitgebreid over deze omschakeling in benadering die hem in 2015 weer op de rails hielp.</p> <p><br /> </p> <p><strong>Had je me geloofd als ik je voor het seizoen gezegd zou hebben dat je als zesde zou gaan eindigen in het kampioenschap en dat je punten zou gaan scoren in elke race?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Dan zou ik gedacht hebben dat je veel meer geloof in mijn kunnen had dan veel andere mensen waaronder ook ikzelf. Uiteraard is het goed om voorafgaand aan het seizoen even te gaan zitten en na te denken over je doelen voor het seizoen. Voor mij was het seizoen geslaagd geweest met 165 punten en maximaal één DNF. Ik heb die puntendoelstelling met 16 punten overtroffen en heb geen DNF’s achter mijn naam gekregen dus was het een geweldig seizoen. Mijn doel was om elke race als beste satellietrijder uit de bus te komen. Ik had niet gedacht dat te kunnen halen maar het was wel mijn doel. Ik had nooit verwacht te kunnen eindigen voor een fabrieksrijder. Ik had verwacht mee te kunnen met de Suzuki’s maar nooit verwacht dat ik het seizoen zou kunnen afsluiten voor Andrea Dovisioso, zeker niet na de eerste drie races. Ik had nooit verwacht het seizoen te eindigen met maar zeven punten achterstand op Andrea Iannone. Ik heb het hele seizoen geen poot verkeerd gezet. Dat geldt echter voor het totale team en we hebben met elkaar heel goed werk geleverd.”</p> </blockquote> <div><br /> </div> <strong>In het begin van het seizoen heb je gesproken over je meer kalme benadering van de races. Wat heeft er voor die verandering in benadering gezorgd?</strong> <p><strong><br /> </strong></p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik denk dat een indringende blik in de spiegel een heleboel geholpen heeft. Ik ging nadenken over hoe ik mijn prestaties kon verbeteren. Dat alles stond in mijn agenda. Die zelfreflectie kwam niet alleen vanuit mezelf. Randy Mamola heeft het me ook meermaals ingefluisterd omdat hij ervan overtuigd was dat ik dat nodig had. Hij legde mij uit hoe hij van buitenaf tegen mijn functioneren aankeek en dat was confronterend. Ik ben vervolgens een aantal boeken over psychologie gaan lezen om te leren hoe ik meer kon halen uit de mensen om mij heen.</p> <p> </p> <p>We rijden allemaal in een smalle band qua rondetijden, zeker de satellietrijders. Ik had exact hetzelfde materiaal ter beschikking als Pol Espargaro. Dat betekende dat ik een manier moest vinden om hem te verslaan. Op basis van pure snelheid is Pol waarschijnlijk beter dan ik maar op basis van algemeen talent zijn we denk ik gelijkwaardig. De pure snelheid gaf hem echter een voordeel waardoor ik moest nadenken over hoe hem te verslaan. Ik moest iedereen aan mijn kant zien te krijgen en er voor zien te zorgen dat iedereen binnen mijn team zich voor de volle 100% zou inzetten voor mij. Dat gold voor de elektronica mensen, de teamchef, de monteurs en de bandenman. Ik moest alles uit die mensen zien te halen om zo goed mogelijk te kunnen presteren op de baan.</p> <p> </p> <p>Geblesseerd beginnen aan de wintertesten was niet fijn. We moesten daardoor rustig beginnen en we ontdekten dat die kalme atmosfeer resultaten opleverde. Ik dacht altijd dat ik veel emotie nodig had om het beste uit mezelf te kunnen halen. Dat er op die manier misschien niet het beste uit mijn team gehaald werd was voor mij eigenlijk bijzaak. Ik dacht dat ik onder druk moest staan, het liefste met mijn rug tegen de muur, om het beste uit mezelf te kunnen halen. Ik moest kwaad zijn. Die dingen werkten echter niet bij Yamaha. Dat opende mijn ogen. Tijdens die drie testdagen zag ik dat de rust werkte en op dat moment dacht ik dat we die rust gedurende het seizoen moesten zien vast te houden. Dat is gelukt en het heeft prima gewerkt.”</p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>Jorge Lorenzo deed aan vormen van meditatie om zijn agressiviteit onder controle te krijgen. Heb je naar hem gekeken als een soort van inspiratiebron?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik denk dat iedereen op dat moment naar Jorge keek. Hij werd gezien als de leider van de Yamaha rijders daar waar het ging over zijn rijstijl. Daarnaast is zijn manier van benaderen van races van een heel hoog niveau geworden. Hoewel mediteren niet mijn route is geworden is het me wel duidelijk geworden dat kalm blijven werkt. Ik ben innerlijk gaan geloven dat het op een kalme manier werken in de juiste richting meer oplevert dan mijn emotionele benadering van daarvoor. Onder druk je dingen doen en toch kalm blijven en het grotere geheel zien is de manier om betere resultaten te behalen. Daarnaast wordt je ook ouder en wijzer. Hoe langer je dit doet hoe meer je begint in te zien dat er in het leven meer is dan motorracen. Het racen moet super belangrijk blijven maar ik heb het nodig om een groter geheel te zien dan alleen het racen.”</p> <p> </p> </blockquote>
<strong>Kun je uitleggen hoe dat kalmer zijn zich vertaald tijdens een raceweekend?</strong> <p><strong><br /> </strong></p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Je woordkeuze en zinsopbouw zijn heel belangrijk. Op het moment dat je met je team spreekt benoem je naast negatieve ook positieve dingen. We zijn allemaal mensen en als je na een dag hard werken alleen maar negatieve dingen te horen krijgt zorgt dat voor frustratie bij je team waardoor je niet het beste uit deze mensen haalt. De manier waarop je dingen zegt, de toon van je stem, suggesties geven in plaats van commanderen, zijn dingen die heel belangrijk zijn voor de mensen waarmee je werkt. Als je iemand direct aankijkt en tegelijkertijd tegen hem schreeuwt neemt hij de informatie die je geeft niet op. Wijzen met een vinger is een ander ding dat niet werkt. Mensen voelen zich daardoor bedreigd en sluiten zich af. Als iedereen kalm is en luistert voelt niemand zich bedreigd en functioneert het team veel beter.</p> <p> </p> <p>Daarnaast moet je geloof hebben in jezelf. Dat moet je ook uitstralen naar je team. Zij moeten het gevoel hebben dat als zij alles geven om de motor, elektronica, vering en banden, voor elkaar te krijgen er een moment komt, in zo’n weekend, waarop ik de snelheid op de baan zal laten zien. We moeten daarvoor stap voor stap in de goede richting werken. Dat gaat de ene keer wat sneller dan de andere. Als je sommige stappen overslaat of bijvoorbeeld kwaad wordt raak je de weg kwijt en verlies je alleen maar. In de basis moet je goed leiderschap tonen en laten zien dat je respect hebt voor je team en het werk dat ze doen. Ik moet ze zodanig sturen dat ik het maximale uit mezelf en de motor kan halen. Ik ben degene die voelt wat er nodig is om de motor sneller te maken en het team moet vervolgens een manier vinden om dat te realiseren.”</p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>Kun je een specifiek moment benoemen in het afgelopen seizoen waarin je opnieuw even in de spiegel moest kijken omdat je terug dreigde te vallen in je oude gewoontes?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik heb geluk gehad. Ik was voorheen niet direct het type dat met van alles begon te gooien maar kon wel kwaad worden en gaan schreeuwen. Ik was iemand die boos de pitbox uitliep. Als dat je normale gedrag is reageren mensen op een gegeven moment alleen nog op dat gedrag. Beter is het om binnen te komen en met normale stem te zeggen: even serieus, we moeten oplossingen vinden want de situatie is anders dan normaal. We hebben geen klein maar een groot probleem. We moeten ons nu focussen en aan de bak.</p> <p> </p> <p>Op die manier haal je wel die noodzakelijke paar procent extra uit je team wat kwaad worden en schreeuwen niet doet. Uiteraard waren er in het seizoen een paar momenten dat ik er zowat mijn tong moest afbijten. Dat deed ik op die momenten, niet alleen voor mezelf maar ook voor het team. Meestal pakken dingen niet zo slecht uit als je op voorhand denkt. Dat is iets waarmee Randy Mamola me veel geholpen heeft. Een stap terug zetten en kijken naar het grotere geheel. Randy hielp niet alleen mij daarmee maar ook het team. Wanneer ik problemen had zei hij me om naar Yamaha te stappen en te luisteren naar wat zij te zeggen hadden. Ik stond niet alleen met mijn problemen. Hij staat langs de baan en kijkt naar de andere Yamaha rijders die exact hetzelfde doen dan ik. Hij kijkt eveneens naar de Honda en Ducati rijders. Hij zei me soms dat de andere Yamaha rijders misschien iets sneller waren maar dat zij op bepaalde punten dezelfde problemen met slingeren en glijden hadden dan ik. Het gaat erom hoe je het beheerst en hoe je bepaalde gereedschappen inzet om het te beheersen. Dat geldt niet alleen voor jou maar voor het hele team. Randy heeft me op die manier ontzettend veel geholpen.” </p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>Je hebt enkele fantastische resultaten weten te behalen in het afgelopen seizoen. Vijfde in Mugello, komend van een elfde startpositie, en een vierde plaats in Sepang springen eruit. De race in Misano was echter iets speciaals. Gaat die race de geschiedenis in als je favoriete herinnering van afgelopen seizoen?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ja, Misano is favoriet. Het was een grote gok en er ging zoveel door me heen. Ik vroeg me constant af of het zich zou uitbetalen en dat deed het. Daarnaast is het genieten van het staan op het podium ook een favoriete herinnering. Het weten dat je op het podium gaat eindigen, het daarna kunnen vieren van dat podium met je team. Het zien van alle emoties waar zij tijdens de race doorheen zijn gegaan zonder te weten wat ik op de motor dacht. Je praat zoiets niet van tevoren door. Je zegt nooit; luister jongens, het regent buiten maar ik blijf rijden op de slicks. Het blijven rijden op de slicks was volledig mijn eigen keuze. Het zien van de emotie op alle gezichten bij mijn terugkeer in de pits na de race was geweldig. Vanuit de genoemde oogpunten gezien was het de ultieme race.”</p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>Ik heb je door het jaar heen horen zeggen dat je het maximale hebt gehaald uit het 2015 pakket dat je ter beschikking had. Je had het gevoel dat je elke tiende van een seconde uit de set-up mogelijkheden had gehaald. Heeft dat gevoel invloed gehad op je motivatie?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Het is maar hoe je dat bekijkt. Het is één van de dingen in het groeien als mens en coureur om dat soort dingen te leren accepteren. Als je het niet leert accepteren dan heeft het een negatieve invloed op je. Als je boos wordt en terneergeslagen heeft het effect op je resultaten en vervolgens ook op je carrière. Je moet blijven werken aan realistische doelen en daaruit het beste zien te halen.</p> <p> </p> <p>Ik zie het nu zo dat, als het einde van de race nadert en de motor me belet om sneller te gaan en we dat niet hadden kunnen veranderen, ik dan mijn werk gedaan heb. Het is dan frustrerend maar ik heb mijn werk gedaan. In ongeveer 75 % van de races was ik de snelste satellietrijder. Tijdens die races heb ik mijn werk beter gedaan dan de rijders om mij heen. Het was simpelweg de situatie waarin we zaten. Yamaha kwam naar het einde toe in een belangrijk deel van het seizoen met twee rijders die vochten om de titel. Ze hebben vanaf het begin van het jaar veel energie gestoken in het seizoen omdat ze hun 60e verjaardag graag wilden opluisteren met de wereldtitel. Het was al weer even geleden dat Yamaha de wereldtitel had weten te winnen.</p> <p> </p> <p>Wij zijn het seizoen ingegaan met een goede motor maar dat was het dan ook. We wisten voorafgaand aan het seizoen dat we, als satellietteam, niet op meer mochten rekenen. Als je vervolgens jezelf kunt verenigen met dat feit en blij bent met wat je hebt dan heb je er verder ook emotioneel geen last van. Natuurlijk ben ik competitief ingesteld maar je concentreert je op het zorgen dat jouw motor beter voor elkaar is dan die van de rijders om je heen zoals Pol Espargaro en Cal Crutchlow. Daar had ik meer dan genoeg werk aan.”</p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>We hebben begrepen dat de 2014 Duitse Grand Prix een dieptepunt in je loopbaan was. Je ging daar vijf keer onderuit in drie dagen. Nadien heb je vooral positieve resultaten behaald. Hoe heb je jezelf weer op de rails gekregen na dat debacle?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik moest allereerst leren begrijpen waarom dat gebeurde. Het was wederom vooral een indicatie dat ik dingen moest veranderen. We hadden daar wat dingen anders kunnen doen met de motor maar het lag vooral aan mijzelf. Ik was degene die met de motor reed. We hadden wel meer kunnen doen met de traction control en dat hebben we ook direct de volgende race in Indianapolis opgepakt. De problemen die ik had verdwenen toen beetje bij beetje. Op de Sachsenring was ik mentaal vreselijk boos, ik was veel te veel gefocust op het leveren van een goede prestatie en keek daardoor niet naar het grotere geheel. Ik gaf mijn technici niet de informatie die zij nodig hadden. Ik had de gids moeten zijn voor hen om in de goede richting te werken en dat liet ik na. Ik dacht na dat weekend serieus dat mijn carrière voorbij was en dat mijn droom ten einde zou gaan komen. Je kan je door die gedachten in een negatieve spiraal laten dwingen of je kan je door die gedachten laten inspireren om sterker terug te komen. Ik moet zeggen dat ik in staat ben geweest om er sterker uit te komen. Ik heb mijn oor te luisteren gelegd bij vrienden en heb daarmee zitten brainstormen. Het is best moeilijk om hen te vragen wat zij van dit en dat dachten. Hun antwoorden kwamen er in de basis op neer dat ik het grootste deel van het probleem bij mezelf moest zoeken. Ik ben vervolgens met hun antwoorden aan de slag gegaan. Ik heb allereerst een stap terug gedaan en de informatie in me opgenomen. Ik heb in mijn hoofd een soort van tijdplan gemaakt omdat ik besefte dat het meer dan een dag zou kosten om al de nodige veranderingen aan mezelf door te voeren. Ik heb nagedacht over hoe ik de nodige stappen zou gaan maken en daarvoor een plan opgesteld. Dat plan omvatte maar liefst vier vellen A4 papier. Het was mijn eigen project. Ik denk dat het podium dat ik vervolgens pakte in Philip Island het hele project ook speciaal maakte voor mij. Ik werkte hard aan de nodige veranderingen bij mezelf en ontving vrijwel direct de beloning daarvoor. Dat maakte het verder uitvoeren van mijn eigen plan de winter door ook weer een stuk makkelijker.”</p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>Je bent nu 25 jaar oud. Een rijder van midden twintig ontwikkelt zich nog steeds. Op welke gebieden denk jij komende winter te kunnen verbeteren?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik denk dat ik nog moet verbeteren in de eerste vijf ronden van een race. Ik heb in de openingsfase van de races tot op heden te veel laten liggen. Ik heb nog onvoldoende de snelheid in de eerste vijf ronden van een race. Daar blijf ik aan werken en ik denk ook dat ik daarin beter kan worden. We moeten natuurlijk kijken wat de nieuwe elektronica en de Michelin banden gaan brengen. Het werken daarmee wordt het voornaamste doel van het voorseizoen. Ik denk dat ik met mijn gevoel voor de motor, mijn zelfvertrouwen, het nauw kunnen samenwerken met mijn team en het kunnen analyseren van de data ons een paar stapjes voorsprong geeft in het kunnen omgaan met die veranderingen. We weten dat de nieuwe elektronica minder geavanceerd zal zijn maar ik denk redelijk goed te weten wat we moeten doen om er goed mee om te kunnen gaan. Ik voel dat snel aan waardoor we niet eerst tien races data moeten verzamelen om te weten welke richting we in moeten. Ik kan dat vrij snel vertalen waardoor ik voor wat betreft het gebruik van de nieuwe elektronica veel vertrouwen heb.”</p> <p> </p> </blockquote> <p><br /> </p> <p> </p> <p><strong>Toen je in 2006 je intrede deed in de MotoGP paddock waren James Ellison en Chaz Davies de enige andere Britse rijders aldaar. Dit jaar stonden er drie Britse rijders op het MotoGP podium, won Sam Lowes een Moto2 race en pakte Danny Kent de Moto3 wereldtitel. Waar denk jij dat die stijging in Britse resultaten vandaan komen?</strong></p> <p><strong><br /> </strong></p> <p> </p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik denk dat vooral Dorna daar een grote rol in heeft gespeeld. Zij hebben destijds de MotoGP academie opgezet wat vervolgens is uitgegroeid tot de Red Bull Academie. Dat was een belangrijke stap in het vinden van Engels talent. Dat heeft bijvoorbeeld ook de ogen geopend van Stuart Higgs en de andere mensen achter het BSB omtrent het belang van jong talent waardoor de 125cc en Moto3 daar een groter podium kregen. Daarnaast denk ik dat het verdwijnen van de 250cc en de komst van de Moto2 het mogelijk heeft gemaakt dat 600cc rijders konden toetreden tot de Grand Prix races. De succesvolle overstap van Kenan Sofuoglu van het WSS kampioenschap naar de Moto2 klasse heeft de deur geopend voor Sam Lowes. De overstap van Ben Spies vanuit het WSBK naar de MotoGP opende de deur voor Cal Crutchlow om diezelfde stap te kunnen maken.</p> <p> </p> <p>Ik denk dat we wat geluk hebben gehad in sommige situaties. In het verleden hadden we veel goede rijders in diverse klassen maar was de overstap niet mogelijk. Het koste wat politieke moves om het pad te effenen waarna de Engelse rijders konden doorstromen. Het was uiteraard ook goed voor de Britse motormarkt om Britse rijders binnen te halen en te zien dat ze succesvol werden. Het feit dat de BBC rondliep in de paddock en steeds groter werd en het feit dat er meer Britse journalisten kwamen gaf aan dat de sport groeiende was. Het was allemaal onderdeel van een groter plan dat voor mij startte in 2005.</p> <p> </p> <p>We worden nu weer serieus genomen en dat was lang niet het geval. Binnen dit paddock is het het Brits Kampioenschap niet belangrijk. Ze volgen enkel de rijders die hier zijn en als je hier niet succesvol bent wordt je snel afgeschreven. Het is helaas de manier waarop het binnen dit paddock werkt. Als je als land binnen dit paddock geen succes hebt wordt je snel afgeschreven. Er is echter wel degelijk veel Engels talent en dat is goed om te zien.”</p> <p> </p> </blockquote><span style="font-family: 'lucida console', monospace;"><br /> </span> <p> </p> <p> </p> <div><br /> </div> <br /> <!– nieuwsbrief link begin–> <p> </p> <p> </p> <p style="font-family: arial; margin: 0px; padding: 0px; line-height: 16px;">De Racesport.nl nieuwsbrief ontvangen?<strong style="font-style: italic;"> </strong><em><a href="http://racesport.us6.list-manage.com/subscribe?u=d2cab6cc424ca501e5120feda&id=2fe6def47d" style="text-decoration: underline; color: #000000; font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"></a></em><strong style="font-style: italic;"> </strong><a href="http://racesport.us6.list-manage.com/subscribe?u=d2cab6cc424ca501e5120feda&id=2fe6def47d" style="font-style: italic; text-decoration: underline; margin: 0px; padding: 0px;" title="Meld je hier aan"><strong><span style="color: #7030a0;">Meld je hier aan »</span></strong></a></p> <p> <!–nieuwsbrief link einde –></p>