De snelste motorsportwebsite van Nederland

De 500cc-race tijdens de Dutch TT in 1978 is de geschiedenisboeken in gegaan als één van de meest spannende races ooit verreden op de Drentse heide bij de halveliters. Na een ronden lang gevecht met zijn Yamaha-collega’s Kenny Roberts en Takazumi Katayama en de Suzuki van Barry Sheene, was het uiteindelijk Johnny Cecotto die naar de winst wist te rijden en die daarmee de welverdiende vijftien punten mee naar huis mocht nemen.   

Tijdens de 48e Dutch TT op zaterdag 24 juni 1978 zijn het de heren coureurs in de 50cc klasse die het spits mogen afbijten. Kijkend naar de resultaten uit de trainingen, belooft het bij voorbaat al geen spannende race te worden. Eugenio Lazzarini heeft zijn Van Veen Kreidler namelijk naar de pole weten te rijden, waarbij zijn voorsprong op tweede man Ricardo Tormo maar liefst 7,4 seconden is. Dit moordende tempo weet de kleine Italiaan ook gedurende de race vast te houden. Direct is het Lazzarini die de koppositie in handen neemt, waarbij Tormo met de Bultaco slechts een halve ronde in zijn spoor weet te blijven. Vervolgens bouwt Lazzarini zijn voorsprong ronde na ronde steeds verder uit om uiteindelijk met een voorsprong van zo’n 35 seconden op Tormo de race winnend af te sluiten. De Fransman Patrick Plisson weet met zijn ABF beslag te leggen op de derde en laatste podiumplaats, terwijl Peter Looijensteijn voor het aanzien van zijn thuispubliek op een keurige vierde plek finisht.

Vervolgens staat de race in de 350cc klasse op het programma. Op het moment dat de heren coureurs net vertrokken zijn voor hun opwarmronde, begint het echter te regenen, waardoor vlak vóór de start het gehele veld voor het dilemma komt te staan op slicks te blijven rijden of deze toch te laten vervangen door regenbanden. Onder de verraderlijke omstandigheden zijn het de Zuid-Afrikanen Kork Ballington (Kawasaki) en Jon Ekerold (Yamaha) die gedurende het grootste gedeelte van de race het beeld vooraan bepalen. Het is uiteindelijk Ballington die, toch relatief eenvoudig, de race weet te winnen, vóór Gianfranco Bonera en Ekerold die in de slotfase zijn tweede plaats nog prijs heeft moeten geven. Beste Nederlander bij de 350cc’s is Piet van de Wal die als negende finisht.

Ook de daaropvolgende 125cc-race brengt niet de gehoopte spanning. Andermaal is het Lazzarini, ditmaal aan boord van een MBA, die duidelijk een maatje te groot blijkt te zijn voor de rest van het veld. De achterstand van tweede man Maurizio Massimiami bedraagt op de streep meer dan een halve minuut, die op zijn beurt weer zo’n dertig seconden is weggereden van Harald Bartol die het podium completeert. Het 115.000 koppen tellende publiek ziet in deze zelfde race echter wel dat drie Nederlanders zich in de punten weten te rijden; Cees van Dongen (7e), Henk van Kessel (9e) en Bennie Wilbers (10e).

Na de pauze mogen als eerste de kwartliter-mannen aantreden voor hun race op een inmiddels weer opgedroogde baan. Gehoopt wordt daarbij op een spannend gevecht tussen Yamaha-protégé Kenny Roberts, die in 1978 voor het eerst een geheel seizoen deelneemt aan het wereldkampioenschap wegrace en die daarbij een poging doet zowel in de 250- als de 500cc klasse de titel te pakken, en de snelle Kawasaki’s van Ballington en Gregg Hansford. Roberts heeft in eerste instantie een slechte start, maar hij werkt zich al snel op naar voren, om daarop de aansluiting bij Ballington en Hansford te vinden. Het kost de Amerikaan vervolgens weinig moeite om de ‘groene mannen’ de baas te blijven en zo gaat hij dan ook met de zege aan de haal op de Drentse heide, vóór Ballington en Hansford.

Dan volgt de race waar een ieder de gehele dag al naar uit heeft lopen kijken; de strijd bij de halveliters. De ogen van het Asser publiek zullen daarbij voornamelijk gericht zijn op onze eigen Wil Hartog; winnaar van de vorige editie bij de 500cc’s tijdens de Dutch TT. ‘De Witte Reus’ krijgt daarbij tegelijk vanaf diezelfde TT de beschikking over officieel fabrieksmateriaal van Suzuki als vervanger van Pat Hennen, die tijdens de TT-races op het eiland Man zwaar ten val is gekomen.

Het is daarentegen die andere Nederlander, Boet van Dulmen, die bij het verspringen van het licht als snelste weg is aan boord van zijn privé-Suzuki, gevolgd door Hartog. Zou een tweede achtereenvolgende Nederlandse TT-zege bij de halveliters daarmee tot de mogelijkheden behoren? Het antwoord hierop blijkt al snel ‘nee’ te zijn. Van Dulmen moet al gauw de snelle fabrieksmachines aan zich voorbij laten gaan, terwijl Hartog in de beginfase van de race kostbare tijd verliest doordat hij bij de Bedeldijk rechtdoor schiet.

Vervolgens ontstaat er een geweldige strijd om de kopposities. Het zijn regerend-wereldkampioen Barry Sheene (Suzuki) en Roberts (Yamaha) die aanvankelijk aan de leiding gaan, waarbij beide coureurs met hun machines meerdere malen met elkaar in aanraking komen. Zij worden daarbij op de voet gevolgd door de Yamaha van Takazumi Katayama. Daar weer achter zijn het de teruggezakte Hartog en de derde fabrieks-Yamaha van de enigszins traag op gang gekomen Johnny Cecotto die met elkaar strijden om de vierde positie. Hartog moet zich echter al snel gewonnen geven ten opzichte van de Venezolaan, die vervolgens doorgaat met zijn opmars naar de kop van het veld.
Aan diezelfde kop van het veld maken Sheene en Roberts het elkaar inmiddels zo moeilijk, dat Katayama ook kans ziet zich volop in het gevecht te mengen. Halverwege de race gaat de Japanner zelfs aan de leiding, gevolgd door Sheene, Roberts en Cecotto die in de tussentijd de aansluiting bij het leidende trio heeft weten te vinden.

In de ronden daarna razen de vier heren als aan een touwtje over het Asser TT-circuit. In de 10e ronde lukt het Sheene en Roberts aan Katayama voorbij te gaan, wiens machine iets vermogen begint te verliezen. Vervolgens gaat het echter bijna mis met Sheene. Hij verliest de grip van zijn achterband, komt dwars te staan, vangt de slip op, zwiept vervolgens de andere kant op en wordt bijna gelanceerd. Desondanks lukt het hem om op zijn machine te blijven zitten. Roberts kan de Suzuki-rijder maar net ontwijken. Het gevolg van deze actie is wel dat Cecotto in één keer doorschiet naar de koppositie.

Als de race zijn slotfase ingaat, zijn het nog steeds Cecotto, Sheene, Roberts en Katayama die met minieme onderlinge verschillen het veld aanvoeren. Katayama is daarbij echter de eerste die definitief moet afhaken en ook Sheene moet even later door problemen met zijn achterband Cecotto en Roberts iets laten gaan.

Bij het ingaan van de laatste ronde is dan duidelijk dat de strijd om de zege zal gaan tussen de beide Yamaha-rijders. Roberts weet zich vast te klampen aan het achterwiel van de Venezolaan en bij het voor de laatste keer naderen van de GT-bocht probeert de Amerikaan alsnog langszij te komen. Cecotto rijdt echter een goede verdedigende lijn en in de sprint naar de zwart/wit-geblokte vlag weet hij zijn machine net 0,1 seconde vóór die van Roberts als eerste over de finishstreep te brengen. Sheene eindigt vervolgens op zo’n drie seconden als derde, die op zijn beurt vierde man Katayama toch nog op zo’n tien tellen heeft weten te rijden. Hartog finisht uiteindelijk eenzaam en alleen, 23 seconden na Katayama, op een verdienstelijke vijfde plek, terwijl Van Dulmen de race keurig als achtste weet af te sluiten.

Het zijn ten slotte de Zijspannen die de wedstrijddag mogen afsluiten. Het is de combinatie van Werner Schwärzel en Andreas Huber die de beste start heeft, maar al snel zijn het Rolf Biland en Kenneth Williams die met hun BEO/Yamaha (ook wel autootje genoemd, omdat bakkenist Williams als in een auto in het bakje zit) de koppositie overnemen. Niets lijkt hen dan meer van de overwinning af te kunnen houden, maar door mechanische problemen zijn het alsnog Schwärzel en Huber die de zege in de schoot geworpen krijgen, terwijl de combinaties van Jean-François Monnin/Paul Gérard en Dick Greasley/Gordon Russell in de saaie optocht respectievelijk als tweede en derde finishen.

Al met al was de Dutch TT van 1978 er één met weinig spanning. Een zinderend duel bij de halveliters, met Johnny Cecotto die op de streep Kenny Roberts maar net voor wist te blijven, maakte echter alles goed. Tot op de dag van vandaag behoort deze race tot de meest spannende 500cc-races ooit gereden op de Drentse heide en veel van de aanwezige toeschouwers zullen het gevecht tussen Cecotto, Roberts, Sheene en Katayama dan ook niet gauw vergeten.