De snelste motorsportwebsite van Nederland

Tot in zijn vingertoppen gemotiveerd reisde Raymond van der Molen naar het circuit waar hij goede herinneringen aan had. OkŽ, vorig jaar was de grond in het rennerskwartier verzadigd van regenwater en had de organisatie zonder blikken of blozen tegelijkertijd een crosswedstrijd kunnen organiseren, maar de korte baan van Tolbert ligt Raymond gewoon goed.

De weersvoorspelling was hopeloos, dus het eerste werk op zaterdagochtend was zorgen voor regenbanden. Maar regenen deed het nauwelijks die zaterdag.
Van meet af aan ging het ook goed in de trainingen. De tijden gingen de goeie kant op en uiteindelijk wist Ray de klok te bevriezen op ŽŽn minuut en zeven seconden. Dat leverde een vierde trainingstijd op achter Paul Mooijman, Wim Theunissen en John Bakker. De verschillen in rondetijden waren miniem. Raymond was nog geen drie tiende langzamer dan Mooijman, en Bakker was maar drie honderdste van een seconde sneller.
Maar ijverig als de teamleden rondom Raymond zijn, werd er nog van alles versleuteld, gepoetst en geoptimaliseerd. Er kwam een nieuw ruitje op de kuip, en iedereen moest met alle geweld, het liefst in een onbewaakt ogenblik, dat ruitje schoonmaken. Want morgen is de grote dag.

Geheel in strijd met de weersvoorspelling begon die dag met regen, maar tegen de tijd dat Ray de nieuwe achterband even in ging rijden tijdens de warming-up, was het mooi droog. Opnieuw voelde alles goed aan, en het was leuk om de vragende gezichten van andere teams te zien wanneer Raymond even de pits opzocht om zijn achterband even te bekijken. Drie minuten, dus drie ronden voor het eind van de warming-up, vond Raymond het welletjes en bleef hij in de pits.

Weer werd er schoongemaakt, gesleuteld, gecheckt en gecontroleerd. Intussen werden de wolken steeds dreigender. Tegen de tijd dat Raymond kalm richting circuit reed, regende het. En het bleef regenen. Het deerde Raymond natuurlijk niet, maar het was wel een complicatie. Het veld stoof weg en Ray verzekerde zich van een plek achter Bakker en Mooijman, netjes doorkomend als derde. Alles en iedereen zat erg dicht bij elkaar, dus het was weer ouderwets stuivertje wisselen, precies wat het publiek wil!

Raymond lag op de vijfde plek toen Alwin Hes er met alle geweld langs wilde, Hes passeerde Raymond, en wilde remmend terug op de ideale lijn. Dat gaat natuurlijk niet in de nattigheid, dus Hes viel vlak voor het voorwiel van Raymond, die geen kant meer op kon. Het gras in dus, en waar Hes de strijd moest staken, klauterde Raymond weer op de motor, en ging als laatste verder in de strijd. Een spectaculaire inhaalrace volgde die niemand zag, want aan kop gaven Mooijman en Bakker elkaar natuurlijk ook niets toe. Zo werd Raymond van der Molen toch nog tiende, en werd John Bakker kampioen, met de felicitaties bij deze van Team ERT2000.