Na het circuit van Oss te hebben gereden, nu weer een wedstrijd op een echt circuit. Hoewel ik in Oss best tevreden was met mijn veertiende plaats, het was tenslotte de eerste keer dat ik hier moest rijden, keek ik erg uit naar de wedstrijd van dit weekend.
Ik was erg gemotiveerd, zoals altijd trouwens, maar ik had een goed gevoel en wilde proberen bij de eerst tien te eindigen. De lat moet tenslotte elke keer een stukje hoger en na vier wedstrijden niet gek gescoord te hebben
( drie van de vier wedstrijden in de punten gereden) vond ik het tijd worden om te gaan voor een plaats bij de eerste tien.
Zaterdag was een mooie, soms wat bewolkte dag, dus ideaal weer om de trainingsrondjes te rijden. Het gevoel bleef goed, alle toppers van de 125cc klasse waren aanwezig, dus gaan met die banaan. De eerste training sloot ik af met een tijd van 1.31.891, dit was goed voor een tiende trainingstijd. We ( het team en ikzelf) waren tevreden maar ik had het gevoel dat er nog meer inzat en ging de tweede training weg met het idee dat er een tijd van 1.30. in moest zitten. De rondjes draaiden lekker, maar ik wist dat ik harder moest om bij de eerste tien te blijven. Het was een lange training van 40 minuten en ik had de 1.30 nog niet zien staan op het pitbord, dus in de laatste minuten toch de grenzen maar even verleggen. Dit had resultaat en in de laatste ronde voor de vlag viel wist ik een tijd neer te zetten van 1.30.518, goed voor een negende startplaats. Het verschil met de concurrentie op plaats vijf, zes, zeven en acht was maar enkele tienden van seconden. Dit was dus een goede voorbereiding voor de dag van morgen en hoewel ik weet dat het in deze sport vaak maar om duizendste van seconden gaat, was ik erg tevreden met mijn tot nu toe beste startplaats op de derde rij.
Zondag begon met veel zon, weinig wolken. Ik had er zin in maar de 125cc had als laatste de warming-up, dus had ik genoeg tijd om mij voor te bereiden. In de warming-up ging het weer van een leien dakje, ik kon doorgaan met waar ik gisteren was gebleven. De motor voelde goed aan en na nog wat laatste tips van Herman was het wachtten op de aanvang van de race. Ik was wel gespannen maar wist dat ik het aankon. Met de vertrouwde mensen om me heen op de startgrid en Anouk met de paraplu om de hitte wat tegen te houden hadden we een goede voorbereiding. De rode lichten gingen uit en ik heb nu eens naar Herman geluisterd en heb meegestept tijdens de start. Dit leverde me behoorlijk wat winst op en ik kon als vierde de nationale bocht ingaan. Wat je van een ÔÕoude rotÕÕ allemaal niet kan leren. Een perfecte start dus maar helaas kwam ik de nationale niet als vierde uit. Een paar plaatsen verlies dus maar nog steeds een perfecte plaats. Ik merkte al in de eerste ronde dat de motor niet liep als anders en werd al gauw ingehaald waardoor ik in de eerste doorkomst al gezakt was naar een tiende plaats. De volgende ronde ging al niet veel beter en kwam ik als veertiende door. Ze kwamen me aan alle kanten voorbij en de motor wilde niet harder. Tijdens de derde ronde ter hoogte van meeuwenmeer ging de motor zwaarder lopen en liep vast. Doordat ik nog net op tijd de koppeling in kon trekken, kon ik erger voorkomen en erop blijven zitten. De wedstrijd was hiermee wel voorbij voor mij en het team. Een teleurstellend einde van een weekend wat zo goed was begonnen, maar het is nog altijd een mechanische sport, dus je kan hiermee te maken krijgen. Positief is dat ik de lat voor mijzelf wel heb weten te verleggen, dat het groeiproces waarin ik zit een stijgende lijn vertoont en dat ik weet wat ik op het circuit van Assen kan. We kijken weer positief en vol enthousiasme uit naar de wedstrijd op Raalte, waar we weer met een perfecte machine aan de start zullen verschijnen.
Groetjes Ferry!