Ieder mens fantaseert wel eens, een ieder heeft nu eenmaal zijn hobby en mijn hobby is motorsport. Vroeger bezocht ik graag internationale wegraces en pakte af en toe een buitenlandse GP mee. Hoe mooi was het toen…

Ik vergeet nooit meer dat ik in 1984 in Salzburg was, toen hadden we nog meer verschillende klasses dan nu en ook de zijspannen en 80cc reden nog mee in de GP’s. In de meeste klasses deden Nederlanders mee; Spaan was toen een opkomend talent en Egbert Streuer zou dat jaar samen met Bernard Schnieders de grote doorbraak maken en voor het eerst Wereldkampioen worden in de zijspan klasse.

Hoe anders is het nu?
Internationale races zijn er bijna niet meer en de GP’s bestaan uit nog maar drie klasses. Nederlandse deelnemers vind je in het hele circus niet meer terug. Het is allemaal erg professioneel geworden. Waar het vroeger nog een volkssport was en voor iedereen toegankelijk was, daar is het nu een grote show geregeerd door hoge (dure) heren en verder is het afgesloten voor het publiek.    

Ooit in een ver verleden na mijn eerste bezoek aan de TT (1972) hoorde ik Rob Bron ‘s avonds in een korte samenvatting van de NOS zeggen: "De motorsport zou best wat professioneler mogen worden." Welnu beste mensen, dat is ondertussen gebeurd, en hoe. En wat waren de gevolgen van dit nobele streven van Rob Bron (en nog vele anderen). De Nederlandse wegracesport is gewoon, om het maar even plat te zeggen, ‘geheel naar de klote’. Alles is veranderd, het milieu ging meespelen, snellere motoren maakten het racen op stratencircuits  te gevaarlijk, de mens veranderde enz. enz.

Waar Wil Boet en Jack vroeger een startbewijs aanvroegen en gewoon bij (achter) de gevestigde orde mee gingen strijden, hebben we nu allerlei begeleiders, we hebben allerlei brommer- en minibike klasses en wat heeft ons dit op dit moment  opgeleverd? Inderdaad, helemaal niets! Nu zal ik weer commentaar krijgen denk ik, maar mijn vraag daar op is dan,  welke Nederlander scoort er dan in de GP’s?

Een groot voorbeeld voor mij in de jaren zeventig was Jan de Vries. Jan begon zijn carrière op het gras, "daar leer je beide wielen te laten driften," zei Jan mij eens. Een andere grootheid is Kenny Roberts senior. Hij heeft heel veel talent voortgebracht, Wayne Rainy, John Kocinski, Eddy Lawson enz enz. Hoe deed Kenny dat toch? Wel hij leerde deze jongens racen op een zandbaan. "Daar leer je de wielen te laten driften," zei Kenny.

Beste mensen, zouden al onze inspanningen om jong talent te kweken niet veel beter beloond worden door onze jonge rijders op een Motard te zetten  en het voorbeeld van Jan de Vries en Kenny Roberts te volgen??

Ik noem even de (in mijn ogen) voordelen; eenvoudige en goedkope aanschaf (vergeleken met een twee-takt racer), heel eenvoudig om een circuit te creëren, lagere snelheden dan racen op de weg tussen de bomen en lantarenpalen,  spectaculair om te zien en, niet onbelangrijk, de organisatie is goedkoper dan een wegrace, en zoals Jan de Vries en Kenny Roberts al zeiden "hier leer je driften."

Als ze het driften eenmaal onder de knie hebben en nog steeds gemotiveerd zijn om in ‘hun sport’ verder te gaan dan kunnen ze daarna eens overwegen een echte wegracer aan te schaffen, want dat ze talent  en doorzettingsvermogen hebben dat hebben ze dan ondertussen al wel laten zien.

Dit was zo maar even een hersenspinsel van mij deze morgen.

Ben Looijen

Reageren?
Log in bovenaan de site en geef u reactie onderaan dit artikel.