Talloze inhaalacties en extreem close-racing maakten de Moto3-race van de Grand Prix van Itali bloedstollend.
Scott Deroue en Ana Carrasco waren continu verwikkeld in de strijd. Een alles-of-niets-poging een punt te pakken eindigde voor Scott Deroue in de grindbak van de laatste bocht van het circuit van Mugello. Ana Carrasco kwam een metertje te kort in de strijd om de 19de plaats.<br /> <br /> De race zat van de eerste tot de laatste meer vol actie. Beide RW Racing GP-coureurs hadden een goede start en pakten flink wat plaatsen. Deroue kwam als 24ste door de eerste ronde, Carrasco als 29ste. Allebei knokten ze zich een weg naar voor door de krioelende meute.<br /> <br /> Zo rond de vijfde ronde hadden zich twee grote groepen gevormd: een kopgroep van een man of 15, op een paar seconden gevolgd door de rest. Gaandeweg vielen de twee groepen uiteen in kleinere groepen en kwam Deroue terecht in een groepje van zeven (met Sissis, Grünwald, Kent, Locatelli, Oettl en Ferrari) dat op de posities 15 tot en met 21 reed en voortdurend van plaats wisselde. Carrasco zat, samen met Livio Loi, achter dat groepje.<br /> <br /> Deroue moest in de slotfase alles uit de kast halen om bij het groepje te kunnen blijven, maar met de wetenschap dat er een punt op het spel stond, lukte hem dat. Toen in de laatste ronde drie man (Miller, Marquez en Bastianini) crashten in het gevecht om de podiumplaatsen, lag een punt plotsklaps binnen handbereik.<br /> <br /> Deroue reageerde onmiddellijk en ging vol in de aanval op de 15de plaats. De rookie uit Nijkerkerveen nam alle risico’s in een alles-of-niets-actie en maakte een highsider toen hij in de laatste bocht het gas erop zette.<br /> <br /> Ana Carrasco zag haar teamgenoot eruit vliegen terwijl ze zelf in hevig gevecht was verwikkeld met Loi en Bryan Schouten. Ze kon Schouten afhouden maar kwam een metertje te kort om Loi te verslaan.
<p><strong>Ana Carrasco – 20 (+38.516)</strong></p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Wat een race! Ik was constant in duel met Loi. Jammer genoeg konden we niet bij de groep blijven die om de punten streed, maar het was een geweldig gevecht. Ik had een goede start en pakte vijf plaatsen in de eerste ronde. We konden oprukken naar plaats 23, 24 en eindigden in de strijd om plaats 19, voortdurend van plaats wisselend. Ik probeerde uit de slipstream te komen maar kwam op de streep net een meter of zo te kort. Ik ben blij met de race. Ik heb 13 plaatsen gewonnen, ik kon de hele race strijden en mijn snelheid was goed: ik was bijna de hele race sneller dan in de trainingen. Het is duidelijk dat we daar aan moeten werken om verder naar voor op de gris te staan en in een betere positie te zitten om voor de punten te knokken.”</p> </blockquote> <p><br /> </p> <p><strong>Scott Deroue – crash</strong></p> <blockquote style="margin: 0px 0px 0px 40px; border: none; padding: 0px;"> <p>“Ik dacht dat ik rond de 19de, 20ste plaats reed in de laatste ronde en ineens zag ik die drie in de grindbak liggen. Ik realiseerde me meteen dat er punten binnen handbereik lagen en ben er vol voor gegaan. Ik ging aan het achterwiel van Danny Kent de laatste bocht in en ik wist dat ik er harder dan hij uit moest komen om hem op de finishlijn te kunnen verslaan. Ik gaf iets te veel gas en kon de motor niet houden in de apex bij het uitkomen van de bocht. Over het geheel genomen was het een goede wedstrijd en ik ben een dikke ‘dank je wel’ verschuldigd aan mijn monteurs die de motor perfect in orde hebben weten te maken na mijn val in de training. Ik had een goede start en kon meteen vanaf het begin bij de groep blijven. Het was een mooie race met heel veel actie. De laatste paar rondes was het echt heel zwaar. In de groep van zeven kon iedereen punten pakken en dat wisten we allemaal. Ik heb geen spijt van mijn crash in de laatste bocht. Het was de dood of de gladiolen en ik kwam er met lege handen uit. Maar als ik het niet had geprobeerd, had ik ook met lege handen gestaan. Dan ga ik liever strijdend ten onder.”</p> </blockquote> <p><br /> </p>