Op donderdag 2 augustus werd ik gebeld door Rob van Eijs teambaas van het F.C.C. TSR Eurosport Benelux Team met de vraag was of ik deel kon en wilde nemen in de WK endurance "de 24 uren van Osschersleben". Ik hoefde niet lang na te denken want een 24 uurs race rijden leek me prachtig.

Het betreft een eenmalig optreden als invaller. Collegae zijn de sympathieke Nederlander Arno Visser en de Australische wereldkampioen Endurance van 2001 Heins Plastices. Er was alleen 1 probleem, ik had nog nooit op een 4 takt superbike gereden, laat staan in een 24 uurs race.

Rob en zijn team hadden er alle vertrouwen er in dat ik me zou kwalificeren en snel aan de fiets kon wennen. Welnu, 5 dagen later stond ik in Osschersleben met het gehele team en een bloed snelle d'Holander getunede Honda CBR 1000 RR superbike. De machine was ter beschikking gesteld door de Stichting racen tegen kanker, en verder geprepareerd door Henks motor store in samenwerking met MBM Engineering .

Door veel tijdgebrek moest de fiets nog ingereden worden. Ik was een prima slachtoffer om de gaskraan ronde na ronde iets meer open te draaien en het frisse zwarte Bridgestone rubber te laten wennen aan het Duitse asfalt.

Donderdag 9 Augustus

De kwalificatie trainingen waren reeds begonnen. Als eerste ging Arno Visser de baan in, na 5 ronden kwam hij binnen met een mechanisch probleem, hierdoor kon de 2e rijder Heins Plastices niet starten in de 2e kwalificatie training.(Elke rijder heeft namelijk één kwalificatie training)

De monteurs hadden als dollen geschroefd en kregen gelukkig alles op tijd klaar voor de 3e training. Deze werd dus tegelijk mijn eerste kwalificatie training.

De machine was in vergelijk met die van de andere teams echt super snel. Omdat de geometrie van de fiets op 3 rijders afgesteld was was de vering voor mij wat aan de harde kant maar hierdoor kon ik goed aanvoelen wat de fiets deed.

Naarmate de training vorderde kon ik elke ronde wat sneller rijden, en ik plaatste me als 28-e van de 68 teams. Helaas mochten er maar 54 teams starten dus konden 14 teams hun spullen pakken en richting huiswaarts rijden.

Vrijdag  10 Augustus

Dit zou voor mij de eerste nacht training worden, we hadden de beschikking over speciale xenon verlichting die Vortex ons ter beschikking stelde en ik kan u vertellen dat je met één zo'n  lamp echt de gehele arena van A'dam verlicht.

Ik werd rond de klok van 22.30 de nacht training ingestuurd. Licht of geen licht ik leek de weg wel kwijt, ik zag geen bal behalve een stelle dolle apen die me als een raket links en recht voorbij schoten.

Het was echt niet meer normaal.!!! Wat gaan die gasten op een onverlicht circuit allemachtig hard. Ik moest dus best even wennen om in het donker gas te geven rijden want de snelheid licht nagenoeg net zo hoog als overdag, alleen nu kun je veel lastiger afstand schatten en snelheidsverschillen lukt al helemaal niet.

De meeste coureurs rijden tussen de 2 en de 3,5 seconden langzamer in de nacht dan overdag, ik kwam tot 7 sec langzamer, dus daar moest nog wat aan gewerkt worden.

Zaterdag 11 Augustus

De race zou starten om 15.00 uur , het team vroeg of ik wou starten maar dat leek me niet zo'n goed idee want ik was bang dat ik er mogelijk het eerste uur een soort ONK race van zou maken met risico gelet op lang volhouden. Team chef van Eijs besloot dat Heins Plastices zou starten dan zou ik het stuur overnemen  gevolgd door onze reserve rijder Patrick Marey. Arno Visser had helaas te kampen met een zware spier blessure en besloot niet te starten. Vandaar dat de Belg Marey onze 3e man werd.

We moesten telkens minimaal één uur rijden en dan wisselen, je hebt dan ook één uur om je te verzorgen en één uur om te rusten. Gelukkig heeft het team een perfecte kok die een heerlijke stroom benodigde voedsel verzorgt en dat meer dan  24 uur lang!!!!!!!!!!!

De eerste 3 uur klommen we zachtjes op naar de top 10. De tiende plaats algemeen in dit veld is goed. Denk nou niet dat iedereen 90 % van hun kunnen rijdt want dat is zeker niet het geval. Ik heb de meest idiote uitremactie's meegemaakt waarbij je de stuurhelft van je buurman in je kuip hebt staan. Sterker nog op het rechte stuk schreef een Franse coureur zijn Suzuki finaal af omdat hij iemand buitenom wilde passeren over het gras. Het gevolg was dat de fiets zo'n 10 meter de lucht in vloog waarna  het gehele balhoofd inclusief de voorvork  van de motor afbrak. Wielen, remschijven, kuipdelen, benzine tank en zelfs het kleppendeksel en het olie filter vlogen door de lucht. Denk niet dat dan de race word stil gelegd nee nee er komt net als bij de Nascar een pace car in de baan.Daar moet je dan achterblijven rijden totdat alle brokstukken incl rijder van de baan zijn verwijderd en dan kan je je race weer vervolgen.

Helaas was de Fransman niet de enigste die crashte ,in het 4e  uur werd Heins Plastices hardt van zijn fiets gereden en belande daarmee in de grindbak, hij pakte de fiets weer op  en kwam zonder stuurhelften kreupel binnen rijden.

De ervaren monteurs gingen als dollen aan de gang en de rollen tape,tyreps, helicols, en polyester kuipdelen vlogen je werkelijk om me oren.

Binnen 20 min stond de fiets weer helemaal gereed, zij het getekend. Het was mijn beurt.

Het rijden ging meteen als een speer en ik kon goede rondetijden neerzetten.

Door de valpartij van Heins moest ik rijden rond de kok van 21.00 uur dit schijnt vrij moeilijk te zijn omdat je dan de nacht in gaat.

Normaliter ga je van licht naar donker iets langzamer rijden maar ik raakte steeds beter in mijn ritme en kon mijn rondetijden verbeteren. Ook had ik geen enkele moeite om een sessie van een uur te volbrengen.

Zo reden we met z'n drieen tot diep in de nacht door. Ik begon aan het licht op de motor te wennen en had er later die nacht geen probleem mee om in het donker te rijden. Ik versnelde van 7 sec langzamer dan overdag naar één seconde langzamer. Hoe hard ik inmiddels overdag zou kunnen weet ik niet. Het grote voordeel van de nachts is dat je geen bandenmuren en vangrails ziet staan langs het circuit. Zou daarom iedereen gewoon als een dolle aap in de rondte jakkeren.

Ondertussen had ik al zo veel rondes gereden (omgerekend  zo ongeveer 17 ONK wedstrijden achter elkaar) dat ik het nacht rijden goed onder de knie kreeg. De kunst is dat je heel goed ronde na ronde op je pitbord kijkt, dan kun je zien of je constant of afzakkend rijd..

Je moet je voorstellen dat onze pitbord man 24 uur lang in zijn pitbord huisje moest zitten om ons drieen te coachsen, echt een mega zware job maar zonder hun kun je echt geen 24 uurs race rijden, gewoon een wereld prestatie van die mannen!!

Nadat ik om 4 uur ‘s nachts de motor overhandigende aan Patrick Marey sloeg het noodlot toe. Patrick maakte een serieuze crash en kwam heel hard ten val met een high sider.

Nadat de strijdende Belg zij fiets in stukken had binnen gebracht werd hij daadwerkelijk afgevoerd richting hospitaal omdat zijn toestand toch wel wat zorgwekkend was.

Net voordat ik me bed in wou stappen om nog wat te slapen kreeg ik te horen dat het einde verhaal was, ik vreef de slaap uit me ogen en rende naar de fiets, het was weer een hel van brokstukken , kuipdelen waren plat,hendels afgebroken subframe krom, benzine tank plat echt een hoop schade.

Het team zat er wat beteuterd bij, het enige wat in me op kwam is de mannen te motiveren want we zijn hier om de 24 uurs race te rijden en niet een 15 uurs race.

Schoorvoetend trok ik me MRTT Hugen racing  pak weer aan met de mededeling dat ze moesten opschieten wat we gaan gewoon de race uitrijden.

En ja hoor de mondhoeken gingen omhoog in een brede glimlach, je raad het al de tape tyrep,s en kuipdelen vlogen weer door de pitbox en na zo,n 40 min was de fiets weer rijdend

Heins Plastices had uitgerekend dat we om de 2 of 3 uur moesten wisselen als we met zijn tweeen door zouden rijden. De fiets werd gestart en ik kon me opmaken voor een lange rit!!!!

De fiets had ondertussen wel een iets andere geometrie gekregen doordat het achterzaakje iets de verkeerde kant op hing, ook kon ik
veel platter op de fiets liggen omdat de brandstof tank enigszins platter was geworden. Helaas resulteerde dit wel in een lekkend benzine vul systeem wat vorstelijk mijn visier besprenkelde met brandstof, zoals je ruitersproeier op je auto alleen hier zag ik dus geen hol meer door.

Na 15 min (half 6 in de ochtend) komt er op mijn rondebord PIT te staan en de volgende ronde stuur ik de fiets netjes de pitstraat in, daar stond het gehele team me applaudisserend op te wachten, en ik moest de fiets de pitbox in sturen .

Het F.C.C. TSR Eurosport Benelux team had besloten om de start terug te geven aan de orginisator, de monteurs konden de veiligheid van de machine niet meer garanderen en vonden het onverantwoord om de niet opgevende Heins Plastices en mij 2 of 3 uur achtereenvolgend te laten rijden de fiets had domweg te veel schade op gelopen .Het team had zich ook niet professioneel opgesteld als we voor de 40 ste plaats waren door gaan strijden met dit materieel.

Ik kon me er wel bij neer leggen. Eenmaal van de motor afgestapt komt daar een strompelende coureur geheel in overal. Het was Patrick die terug was komen lopen van het hospitaal en kwam om ook gewoon de race uit te rijden zij hij ……..echt een bikkel die Belg!!!!!!!!!

Samengevat  ben ik een hele ervaring rijker en heb echt een mega geweldige week achter de rug met enorm veel spectakel.

De inzet van Rob van Eijs  met zijn  gehele team was echt enorm , gewoon dol enthousiaste mensen die gek van de sport zijn. Het F.C.C. TSR Eurosport Benelux team verdient echt meer positieve aandacht in de Nederlandse race wereld want al deze mensen werken keihard om het team draaiend te houden en het is volwaardig motorsport, zeker weten.

Kortom gewoon TOP! Zo,n 24 uurs race
Met vriendelijke race groet,

Coureur
Mike velthuijzen
MRTT Hugen Racing